Rozdział 20

Perspektywa Demi

Leżałam przez niecałą godzinę w łóżku, jednak po piętnastu minutach płaczu, zrozumiałam, że tak naprawdę to nie ma sensu płakać. Powoli wstałam z łóżka i udałam się na dół, gdzie siedział Niall i płakał, tak...on płakał. Powoli podeszłam do niego i usiadłam kawałek od niego i położyłam ręce na udach i cicho westchnęłam i spuściłam głowę w dół i poczułam jak Niall przysuwa się do mnie. 

- To nie jest takie łatwe, możesz mi nie uwierzyć, ale...nie jest mi w cale tak łatwo być dzieckiem sławnych rodziców, którzy na dodatek nie żyją, a ich synuś musi zajmować się ich studiami. - powiedział wolno, cały czas patrząc w podłogę i delikatnie kołysząc się do przodu. 

- Znów mnie okłamałeś, znów! Obiecywałeś, żadnych kłamstw, tajemnic? Ty nigdy nie umiesz dotrzymać obietnicy, czemu mi tego nie powiedziałeś wcześniej?! - krzyknęłam i spojrzałam na niego z wyrzutem i wstałam z kanapy i zaczęłam nerwowo chodzić po pokoju. 

- A jak myślisz?! Tak się wszystko cudownie zapowiadało, byłem bardzo szczęśliwy, jak myślisz...czemu nie chciałem nigdzie wychodzić z tobą na spacery, czemu cały czas siedziałem u Ciebie w domu? To wcale nie jest takie łatwe ani boskie jak sobie wyobrażasz! - krzyknął wstając i podszedł do mnie, łapiąc mnie za nadgarstki. - zniszczyli by Ciebie. - powiedział cicho i puścił mnie i szybko pobiegł na górę. Usłyszałam tylko głośne trzaśnięcie drzwiami. Zakryłam dłońmi moją twarz i osunęłam się po ścianie i zaczęłam głośno płakać. Zniszczyli by Ciebie...zniszczyli...

- Demi, za ile kolacja, umieram z głodu. - usłyszałam śmiech Niall'a i nagle poczułam jak ktoś obejmuje mnie w tali i delikatnie buja. Delikatnie odwróciłam głowę i zobaczyłam uśmiechniętego chłopaka. 

- Spokojnie, zdążę ugotować wszystko za nim twoi goście przyjadą, spokojnie. A wymówka twoja, na mnie nie działa skarbie, idź i pomóż mi nakryć stół. - powiedziałam i podałam chłopakowi obrus. Chłopak spojrzał na mnie z uśmiechem i głośno się zaśmiał. Spojrzałam na Niall'a pytającym wzrokiem, lecz ten tylko pobiegł, gdy usłyszał pukanie do drzwi. Poszłam za chłopakiem i podeszłam wraz z nim do drzwi. Chłopak otworzył, a w drzwiach zobaczyłam uśmiechniętą Selene, oraz Harry'ego. Zaczęłam wraz z dziewczyną głośno piszczeć i już po chwili stałyśmy mocno przytulone do siebie. 

- Selena, ale to jak to? Co ty tu robisz? - spytałam szeroko uśmiechając się do dziewczyny, która odwzajemniła mój uśmiech, odkładając na bok walizkę. 

- Ten o to człowiek. - wskazała palcem na Harry'ego, który mi pomachał. Szybko go przytuliłam i pocałowałam w policzek.
- Wcale nie tęskniłam. - powiedziałam i pokazałam mu język i wraz z Seleną udałyśmy się do kuchni, abym mogła dokończyć kolację. Gdy już znalazłyśmy się w kuchni, podeszłam do kuchenki, i zaczęłam doprawiać sos pomidorowy i spojrzałam na Selenę. 

- No więc jak z Harry'm? - spytałam i w zabawny sposób zaczęłam poruszać brwiami.
- Ymmm, hahaha...no, a w szczególności nic, wiesz. Przyjaciele. - uśmiechnęła się, jednak bo chwili wybuchnęła bardzo głośnym śmiechem i poprawiła swoją grzywkę. 

- Czyli się od Ciebie siostrzyczko nie dowiem. - powiedziałam i z przygotowanym jedzeniem poszłam do jadalni, gdzie czekał już Niall z Harrym. 

Perspektywa Seleny:

Podróż mijała i mijała. Nie jestem osobą która lubi siedzieć w miejscu. 

- Tak właściwie to dokąd jedziemy? - spojrzałam z uśmiechem na Harry'ego.

- Dowiesz się w swoim czasie. - taka tajemnica, gdzie mieszka Niall z Demi, o jejku! Zaśmiałam się i spojrzałam na dłoń Harry'ego na moim udzie. Chłopak spojrzał na mnie jak by pytał wzrokiem 'jeśli chcesz mogę ją zabrać', ale ja tylko uśmiechnęłam się i położyłam na niej swoją. Taka niby, magiczna, romantyczna chwila. Tsa. Resztę drogi patrzałam w szybę, nie odzywając się. No bo skoro nie wiem jak daleko jeszcze będziemy jechać, to będę milczała. Wreszcie dojechaliśmy. Z gigantycznym uśmiechem na ustach wyszłam z auta, odbierając od Harry'ego walizkę. Podbiegłam do drzwi, a chłopak zaraz stał koło mnie. Złapał mnie za rękę, i nacisnął dzwonek. Ja chciałam być pierwsza, i on chciał być pierwszy. Więc zaczęliśmy się przepychać w drzwiach. 

- Jak mnie pocałujesz, będziesz pierwsza. - powiedział Harry, przesuwając mnie do przodu.

- To szantaż. - wrzasnęłam śmiejąc się, i spoglądając na chłopaka.

- Możliwe, zaraz zobaczymy jak skuteczny. - powiedział łapiąc mnie za rękę. W tym momencie drzwi się otworzyły, w sumie to Niall je otworzył. Och, nieważne.Kiedy zobaczyłam Demi zaczęłam piszczeć,a ona razem ze mną. Rzuciłam walizkę, i puściłam rękę Harry'ego biegnąc do Demi i mocno ją przytulając Szybkim krokiem poszłyśmy do kuchni, a wchodząc odwróciłam się i zobaczyłam jak Harry podnosi moją walizkę. Uśmiechnęłam się posyłając mu całusa w powietrzu, co zauważył nie tylko Harry ale i Niall. Zrobiłam się czerwona i odwróciłam się w stronę Demi. 

Cały czas starałam się ją zapewniać że ja i Harry to tylko przyjaciele. Ale za każdym razem kiedy tu mówiłam zaczynałam się głośno śmiać, przez co dziewczyna mi nie wierzyła.Co wkurzało mnie jeszcze bardziej, i jeszcze bardziej chciałam ją zapewnić że to tylko przyjaźń, ale wtedy jeszcze bardziej się śmiałam.W końcu Demi stwierdziła, że ode mnie nie dowie się niczego. Więc wzięła jedzenie i poszła męczyć prawdopodobnie Harry'ego. Szybkim krokiem wyprzedziłam dziewczynę, stając za krzesłem Harry'ego. Demi wywróciła oczami i zaczęła się śmiać. Miny Niall'a i Harry'ego krórzy nie rozumieli nagłej zmiany nastroju Demi, były szczerze mówiąc bezcenne. Zaczęłam się również śmiać. A Harry złapał mnie za rękę i posadził mnie sobie na kolanach. Uśmiechnęłam się patrząc na niego.
- Pamiętasz, jesteś mi winna.. - zaczął, ale nie dałam mu skończyć zakrywając mu usta dłonią. Spojrzałam na Demi która nadal się śmiała. Gwałtownie pisnęłam, czując na swojej dłoni język Harry'ego. Szybko zdjęłam rękę z jego ust, i razem zaczęliśmy się śmiać.

- Harry, kochanie. Powiedz mi, tak po przyjacielsku wiesz.. - zaczęła Demi, patrząc na mnie tym dziwnym wzrokiem. Zaczęłam kręcić głową żeby się nawet nie odzywała, jednak ona kontynuowała. 

- Co jest między tobą, a moją siostrunią? - zapytała Harry'ego, a ja głośno wypuściłam powietrze. Przecież pokazywałam jej że ma milczeć. Zamknęłam oczy, wyczekując odpowiedzi Harry'ego.

- Właściwie to.. a co powiedziała ci Selena? - odetchnęłam z ulgą.

- Skarbie daj im spokój. - powiedział Niall, starając się wybić durne pytanie z głowy Demi.

- Tylko pytam. - powiedziała całując go w policzek.

- No więc, nasze relacje są skomplikowane. Coś między przyjaźnią, a..- zaczął niepewnie Harry, a ja mu przerwałam.

- A związkiem, tak! - wrzasnęłam wstając.

- To chciałaś usłyszeć?! - ciągnęłam nadal.. I wyszłam z pomieszczenia, chodź za chwilę wróciłam.

- Nie wiem gdzie jest łazienka. - zaczęłam się śmiać, a wszyscy ze mną.

- Pokażę Ci. - powiedział Harry wyciągając mnie z salonu. Szliśmy długim korytarzem,  później po schodach. Aż stanął.

- Dzięki. - powiedziałam i chciałam go pocałować w policzek, ale on w ostatniej chwili odwrócił głowę a nasze usta się zetknęły. Otworzył drzwi do łazienki, i pchnął mnie w głąb niej. Cały czas mnie całując. Szliśmy tak że wpadliśmy do wanny, i zaczęliśmy się głośno śmiać.